سیامک کاکایی؛ سید جلال دهقانی فیروز آبادی
دوره 27، شماره 115 ، آذر 1400
چکیده
روابط ترکیه و جمهوری آذربایجان یک سال پس از جنگ دوم قرهباغ ابعاد پیچیده‌ای از نظر نظامی، سیاسی و منطقه‌ای به خود گرفته است. در این مدت، برگزاری چند مرحله رزمایش مشترک نظامی میان ترکیه و جمهوری ...
بیشتر
روابط ترکیه و جمهوری آذربایجان یک سال پس از جنگ دوم قرهباغ ابعاد پیچیده‌ای از نظر نظامی، سیاسی و منطقه‌ای به خود گرفته است. در این مدت، برگزاری چند مرحله رزمایش مشترک نظامی میان ترکیه و جمهوری آذربایجان توجه محافل رسانه‌ای را به خود جلب کرده و موجب دغدغۀ امنیتی برخی کشورهای همسایه شده است. رویارویی نظامی پاییز 2020 میان ارمنستان و جمهوری آذربایجان منجر به آزادسازی شهرها و مناطقی از این کشور گردید که سه دهه در تصرف ارمنستان بودند. هرچند این جنگ به مناقشۀ اصلی قرهباغ پایان نداد. اما ارمنستان کنترل مستقیم بر قرهباغ کوهستانی را از دست داد. در مناقشۀ قرهباغ، نقش ترکیه در حمایت از جمهوری آذربایجان برای ورود به جنگ جدید با ارمنستان تعیین‌کننده بود. این سیاست آنکارا، توجه‌ها را به اهداف ترکیه در حمایت از جمهوری آذربایجان در جنگ با ارمنستان جلب کرد. سیاست خارجی ترکیه از سال2016 به بعد و پس از مداخلات نظامی در سوریه، بعدی تهاجمی به خود گرفته است. به نظر می‌رسد که حمایت‌های ترکیه از جمهوری آذربایجان در مناقشۀ قرهباغ و روند تحولات پس از آن تداوم همان سیاست نظامیگری آنکارا در محیط پیرامونی است. پژوهشگران مقاله بر این باور هستند که ترکیه با ورود غیرمستقیم به مناقشۀ قرهباغ به‌دنبال گسترش «نفوذ» و افزایش «قدرت نسبی» خود در قفقاز جنوبی و آسیای مرکزی است. در بررسی نظری جنبه‌های سیاست خارجی درگیرانۀ ترکیه در مناقشۀ قرهباغ و پاسخ به پرسش پژوهش، از نظریۀ واقعگرایی و به‌ویژه واقعگرایی تهاجمی بهره گرفته شده است.
