سازمان همکاری اقتصادی (اکو) با وجود قابلیت‌های فراوان، هنوز نتوانسته است به عنوان یک سازمان منطقه‌ای قدرتمند در عرصه اقتصاد جهانی عمل نماید و از این رو در سال‌های اخیر با ...
بیشتر
سازمان همکاری اقتصادی (اکو) با وجود قابلیت‌های فراوان، هنوز نتوانسته است به عنوان یک سازمان منطقه‌ای قدرتمند در عرصه اقتصاد جهانی عمل نماید و از این رو در سال‌های اخیر با انتقادات گستردهای از سوی صاحب نظران مواجه گشته است. در راستا سازگاری اکو با تحولات جدید در عرصه اقتصاد جهانی، رشد همکاریهای اقتصادی بین کشورهای عضو، تحقق اهداف پیش بینی شده در اساسنامه و نیز کاستن از فشار منتقدین، این سازمان در آغاز هزاره جدید توافقنامه تجاری اکو موسوم به اکوتا را در سال 2002 و نیز سند چشم انداز اکو 2015 را در سال 2005 به تصویب رساند. مقاله حاضر با مبنا قرار دادن این دو تحول مهم، به منظور درک بهتر شرایط کنونی اکو ضمن طرح مبانی تئوریک نوکارکردگرایی، نو منطقهگرایی و جهانی شدن و نیز تئوری کانتوری و اشپیگل، با نگاهی آسیب شناسانه به مهمترین فرصت‌ها و چالش‌های پیشروی این سازمان می پردازد. ضمن آن که به ارائه راهکارهایی برای تقویت اکو و پیشنهادهایی کاربردی برای ایجاد تحول و نیز تحقق اهداف پیش بینی شده پرداخته است که می تواند از سوی صاحبنظران، پژوهشگران و نیز مدیران اکو مورد بهره برداری قرار گیرد.
