احمد کاظم زاده دولت آباد؛ نوذر شفیعی
دوره 27، شماره 114 ، شهریور 1400، ، صفحه 91-129
چکیده
مدیریت یکپارچه منابع آب و حوضه از دهه 70 میلادی برای حل چالشهای ناشی از کم آبی مطرح بوده و بهطورمشخص بعد از ارائه دستورکار 21 سازمان ملل در نشست سران زمین در ژانویه 1992 در ریودوژانیرو بهصورت یک الزام ...
بیشتر
مدیریت یکپارچه منابع آب و حوضه از دهه 70 میلادی برای حل چالشهای ناشی از کم آبی مطرح بوده و بهطورمشخص بعد از ارائه دستورکار 21 سازمان ملل در نشست سران زمین در ژانویه 1992 در ریودوژانیرو بهصورت یک الزام جهانی در آمد. مدیریت یکپارچه منابع آب و حوضه، یکی از شیوههای بهینه تخصیص آب در داخل کشورها و در عین حال از راهکارهای جهانی برای مهار بحران آب و پیشگیری از منازعات آبی در حوضههای آبی مشترک است. یکی از این حوضههای آبی مهم، ارس- کُر است که با پنج کشور ساحلی: ترکیه، گرجستان، جمهوری آذربایجان، ارمنستان و ایران در منطقه ژئوپلیتیک قفقاز جنوبی جریان دارد. حال، سوال این است که کشورهای ساحلی حوضه کُر- ارس تا چه اندازه مدیریت یکپارچه منابع آب و حوضه را بهکار گرفتهاند؟ فرضیۀ مقاله حاضر این است که با وجود تلاشها و اقدامات صورت گرفته، هنوز برنامههای آبی کشورهای ساحلی حوضه ارس- کُر فاصله زیادی با اصول و معیارهای مدیریت یکپارچه منابع آب و به خصوص حوضه دارد. در این مقاله از روش توصیفی- تحلیلی و کتابخانهای برای بررسی میزان التزام کشورهای ساحلی حوضه کُر- ارس به اصول و معیارهای مدیریت یکپارچه منابع آب و حوضه استفاده شده است.