ناشر: وزارت امور خارجه
فصلنامه علمی مطالعات آسیای مرکزی و قفقاز
2322-3766
21
89
2016
04
01
آسیای مرکزی بزرگتر از افسانه تا واقعیت
1
31
FA
داود
آقایی
استاد دانشگاه تهران، تهران، ایران
sdaghaee@ut.ac.ir
احسان
فلاحی
0000-0001-7898-5899
دانشجوی دکترای روابط بین الملل دانشگاه اصفهان
eh.fallahi@gmail.com
منطقه آسیای مرکزی به لحاظ سیاسی مفهومی سیال است، یعنی در گذر زمان و با تغییر معادلات سیاسی، محدوده از پیش تعریف شده برای مناطق دستخوش دگرگونی می گردد . آسیایمرکزی در دوران جنگ سرد بخ شی از سرزمین اتحاد جماهیر شوروی بود. با فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی پنج جمهوری در این منطقه استقلال یافتند . در نیمه نخست دهه 90 میلادی بسیاری از محققین معتقد بودند که آسیای مرکزی به همراه قفقاز، اروپای شرقی و کشورهای حوزه بالتیک زیرسیستم های مجموعه امنیتی پ ساشوروی را تشکیل می دهند و هویت مستقلی برای این مناطق قائل نبودند . اما به تدریج در نیمه دوم این دهه آسیای مرکزی به عنوان منطقه ای مستقل مورد مطالعه قرار گرفت . با حضور سایر قدرت ها و شکل گیری بازی بزرگ جدید در این ناحیه از گسترش مرزهای آسیای مرکزی سخن به میان آمد . طرح آسیای مرکزی بزرگ تر برآیند چنین روندی است . تاکنون تعابیر متفاوتی از آسیای مرکزی بزرگ تر ارائه گردیده است . این مقاله با آیا » ، پی گیری روایت آمریکایی از آسیای مرکزی بزرگ تر درصدد پاسخ به سئوالات زیر می باشد آسیای مرکزی بزرگ تر قابلیت اجرایی شد ن دارد؟ محدودیت های پیش روی این طرح چیست؟ اصلیترین پیامد طرح آسیای » « ؟ پیامدهای اصلی طرح آسیای مرکزی بزرگ تر چه خواهد بود مرکزی بزرگ تر کاهش نفوذ روسیه و چین است . طرح آسیای مرکزی بزرگ تر با مجموعه ای از روش « موانع امنیتی مواجه است مخالفت روسیه و چین مانع از عملیاتی شدن این طرح خواهد شد این نوشتار توصیفی - تحلیلی میباشد و بر مبنای تئوری مجموعه امنیتی منطقهای تدوین گردیده است
آسیای مرکزی,بازی بزرگ,مجموعه امنیتی منطقهای,روسیه و چین
http://ca.ipisjournals.ir/article_19409.html
http://ca.ipisjournals.ir/article_19409_391b17efd78955a5b412e7de2f083e3c.pdf
ناشر: وزارت امور خارجه
فصلنامه علمی مطالعات آسیای مرکزی و قفقاز
2322-3766
21
89
2016
04
01
نگاه استراتژیک چین به بریکس
33
63
FA
محمدرضا
دهشیری
استادیار دانشکده روابط بین الملل وزارت امورخارجه، تهران، ایران
mohammadreza_dehshiri@ yahoo.com
زهرا
بهرامی
دانشجوی کارشناسی ارشد رشته دیپلماسی و سازمان های بین المللی دانشکده روابط بین الملل وزارت امور خارجه
قدرت نوظهور چین با حاکم شدن دوران گذار در نظام پساجنگ سرد تلاش نموده است با افزایش قدرت سیاسی و اقتصادی ضمن چرخش سیاست خارجی خود به سمت سیاست مسالمت آمیز با استفاده از نهادها و ائتلاف های موجود در حوزه های گوناگون از جمله ائتلاف سیاسی- اقتصادی بین قاره ای بریکس سهم خود را از قدرت جهانی افزایش دهد و ساختار جهانی را به سمت سیستم چندجانبه، منصفانه، عادلانه و متعادل در جهت زمینه سازی برای حضور سایر بازیگران بین المللی متمایل نماید . چین به عنوان یکی از مهم ترین و تأثیرگذارترین اعضای بریکس از جایگاه مطلوب تری نسبت به سایر اعضا به دلیل رشد بالای اقتصادی و نفوذ مطلوب سیاسی در عرصه جهانی برخوردار است. در این راستا این سوال مطرح می شود که نگاه استراتژیک چین به بریکس چرا و چگونه قابل تبیین می باشد؟ و این فرض آزمون می شود که چین در چارچوب نهادگرایی نئولیبرال درصدد است در دوران گذار از رهگذر تقویت همکاری های اقتصادی و سیاسی در قالب نهادهای گوناگون از جمله بریکس، زمینه ساز ایجاد سیستم چندجانبه متعادل گردد.
نهادگرایی نئولیبرال,دوران گذار,بریکس,چین و سیستم
چندجانبه متعادل
http://ca.ipisjournals.ir/article_19755.html
http://ca.ipisjournals.ir/article_19755_83353298fdd8c7ff8a73d0c416f3abac.pdf
ناشر: وزارت امور خارجه
فصلنامه علمی مطالعات آسیای مرکزی و قفقاز
2322-3766
21
89
2016
04
01
امریکا و روابط جمهوری اسلامی ایران - فدراسیون روسیه
65
91
FA
سید جلال
دهقانی فیروزآبادی
نویسنده مسئول، استاد دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران
jdehani20@ yahoo.com
منوچهر
مرادی
دانشجوی دکترای روابط بین الملل دانشگاه علامه طباطبایی
روی کار آمدن ولادیمیر پوتین ، رئیس جمهور روسیه در سال 2012 و متعاقب ، آن، انتخاب دکتر حسن روحانی به عنوان رئیس جمهوری اسلامی ایران در سال 2013 شرایط جدیدی را در روابط جمهوری اسلامی ایران و فدراسیون روسیه رقم زده است؛ هفت دور دیدار و مذاکره روسای جمهور و سفرهای متعدد جمع قابل توجهی از وزرا و دیگر مقامات سیاسی، امنیتی و اقتصادی دو کشور به تهران و مسکو، تقویت زیرساخت ها و فراهم نمودن مبانی اسنادی و حقوقی مناسبات د ر جهت توسعه و تحکیم روابط در سطوح دولتی و مردمی، همکاری و هم افزائی موثر در بحران های منطقه ای ب ه ویژه عملیات مشترک میدانی در سوریه و اشتراک مواضع در بسیاری از موضوعات منطقه ای و بین المللی، شرایط بی سابقه ای را در فراز و نشیب روابط جمهوری اسلامی ایر ان و فدراسیون روسیه پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، فراهم کرده است. مولفین مقاله حاضر با بررسی روند روابط ایران و روسیه طی سه سال اخیر، علت اساسی شکل گیری وضعیت کنونی روابط ایران و روسیه را مورد بررسی قرار خواهند داد و سوال اصلی خود را چنین مطرح می کنند که کدام عامل مهم ترین نقش را در فراز و نشیب روابط ایران و روسیه در سه دهه اخیر ایفاء کرده است؟ و در پاسخ به این سوال فرضیه مقاله چنین مطرح کرده که تقابل تهران و واشنگتن و نگرانی ایران نسبت به تهدید امریکا طی سال های 1991 تا 2012 مهم ترین عامل در نزدیکی تهران به مسکو و متقابلا، تنش و تقابل در روابط مسکو و واشنگتن و افزایش تهدید های امریکا علیه روسیه از سال 2012 تاکنون مهم ترین علت نزدیکی روابط تهران - مسکو است.
جمهوری اسلامی ایران,فدراسیون روسیه,ایالات
متحده امریکا,توافق هسته ای,موازنه تهدید و موازنه قدرت
http://ca.ipisjournals.ir/article_19758.html
http://ca.ipisjournals.ir/article_19758_642d43470c158376c751aa08653c38e0.pdf
ناشر: وزارت امور خارجه
فصلنامه علمی مطالعات آسیای مرکزی و قفقاز
2322-3766
21
89
2016
04
01
جایگاه راه آهن شرق دریای خزر در همگرایی منطقه ای ایران با آسیای مرکزی
93
123
FA
مصطفی
زهرانی
دانشیار دانشکده روابط بین الملل وزارت امورخارجه، تهران، ایران
mostafazahrani@ yahoo.com
تیمور
فرجی لوحه سرا
دانشجوی کارشناسی ارشد مطالعات منطقه ای، دانشکده روابط بین الملل وزارت امور خارجه
سعید
تجری
دانش آموخته کارشناسی ارشد مطالعات منطقه ای، دانشگاه علامه طباطبایی
استفاده از ظرفیت ها و بسترهای موجود و توسعه همکاری و مناسبات همه جانبه با کشورهای آسیای مرکزی همواره یکی از دغدغه های اصلی در تعاملات من طقه ای ایران بوده است . به گونه ای که در سیاست گذاری های کلان جمهوری اسلامی به ویژه در سال های اخیر، توسعه مناسبات با این کشورها اهمیت فراوانی یافته است . این مهم با طراحی و بهره برداری از راه آهن شرق دریای خزر یا همان راه آهن ایران - ترکمنستان - قزاقستان نمود قابل توجهی پیداکرده است. لذا، در مقاله حاضر تلاش خواهد شد تا به روش توصیفی - تحلیلی - کتابخانه ای و در قالب نظریات همگرایی و کارکرد گرایی، ابعاد اثر گذاری راه آهن ایران - ترکمنستان - قزاقستان بر توسعه همکاری های منطقه ای در آسیای مرکزی موردتوجه قرار گیرد . درواقع با عنایت به اهمیت فراوان مناسبات منطقه ای برای جمهوری اسلامی ایران، دنبال پاسخ گویی به این پرسش اساسی هستیم که راه آهن شرق دریای خزر چگونه می تواند در همگرایی ایران با کشورهای آسیای مرکزی اثرگذار باشد؟ پاسخ موقت به این سؤال، آن است که بهره برداری از را ه آهن ایران - ترکمنستان - قزاقستان یک گام بسیار مهم و قابل توجه در گسترش مناسبات ایران با کشورهای آسیای مرکزی بوده و در صورت جدیت طرفین در تقویت زیرساخت ها و افزایش توان جاب ه جایی بار و مسافر این کریدور خیلی مهم، می توان آن را نقطه عطفی بر فرایند همگرایی منط قه ای جمهوری اسلامی ایران با کشورهای آسیای مرکزی در نظر گرفت.
راه آهن شرق دریای خزر,همگرایی منطقه ای,ایران,آسیای
مرکزی و مناسبات اقتصادی
http://ca.ipisjournals.ir/article_19760.html
http://ca.ipisjournals.ir/article_19760_55adc3025e55cc749a40d28da4b9e6a5.pdf
ناشر: وزارت امور خارجه
فصلنامه علمی مطالعات آسیای مرکزی و قفقاز
2322-3766
21
89
2016
04
01
تاثیر نظامی کردن حوزه دریای خزر بر امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران
125
158
FA
محمدحسن
شیخ الاسلامی
محمدحسن شیخ الاسلامی، استادیار دانشکده روابط بین الملل وزارت امورخارجه، تهران، ایران.
mhsheikh@ gmail.com
سید محمد حسین
حسینی
دانش آموخته مطالعات منطقه ای، دانشکده روابط بین الملل وزارت امور خارجه
صارم
شیراوند
دانش آموخته مطالعات اوراسیا، دانشکده روابط بین الملل وزارت امور خارجه
با توجه به اینکه روند نظامی شدن دریای خزر از چند سال پس از آنکه کشورهای اتحاد جماهیر شوروی تصمیم گرفتند ، نیروی دریایی دایر کنند، افزایش چشمگیری پیدا کرده است، کاربست نظریه موازنه قدرت با تاکید بر حفظ امنیت ملی بسیار حائز اهمیت گردیده است . نکته مورد نظر این است که تا چند سال آینده ناوگان های نظامی جدید به خصوص ناوگان قزاقستان و جمهوری آذربایجان نیز خود را در صفحه شطرنج م نطقه عرضه خواهند کرد . در این میان، ناوگان روسیه در دریای خزر نه تنها از قدرت فراوان برخوردار بوده، بلکه قدیمی ترین آن محسوب می شود. بر این اساس، سوال اصلی مقاله این است که نظامی کردن حوزه دریای خزر چه تاثیری بر امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران دارد؟ فرضیه تحقیق این است که نظامی کردن حوزه دریای خزر به دلیل افزایش قدرت مقطعی کشورهای ساحلی در بازه های زمانی متفاوت و تضعیف موازنه قدرت میان آن ا، امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران در عرصه های نظامی، اقتصادی و سیاسی را با چالش اساسی مواجه می ساز د. در این پژوهش روش تحقیق به صورت توصیفی تحلیلی می باشد.
نظامی کردن,موازنه قوا,امنیت ملی دریای خزر و جمهوری
اسلامی ایران
http://ca.ipisjournals.ir/article_19761.html
http://ca.ipisjournals.ir/article_19761_b7d3fe82a5b997fc4ec818cf5c606ba1.pdf
ناشر: وزارت امور خارجه
فصلنامه علمی مطالعات آسیای مرکزی و قفقاز
2322-3766
21
89
2016
04
01
اصلاحات قانون اساسی ارمنستان: تغییر ساختار سیاسی از ریاست جمهوری به پارلمانی
159
188
FA
ولی
کوزه گر کالجی
دانشجوی دکتری رشته مطالعات منطقهای، گرایش مطالعات آسیای مرکزی و قفقاز، دانشگاه تهران، تهران، ایران
vali.kaleji@ut.ac.ir
پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی و متاثر از میراث اقتدارگرایی تزاریسم و کمونیسم بر ساختار سیاسی فدراسیون روسیه و کشورهای منطقه آسیای م رکزی و قفقاز حاکم گشت و « ریاستی در راس قدرت سیاسی، اجرایی و فرماندهی کل نیروهای مسلح قرار « رئیس جمهور » به موجب آن گرفت. این وضعیت نهادینه شده، پس از برگزاری همه پرسی اصلاحات قانون اساس ی در جمهوری قرقیزستان در 27 ژوئن 2010 م یلادی، دچار تغییر شد و قرقیزستان، نخستین کشور منطقه آسیای مرکزی لقب گرفت که ساختار سیاسی آن از ریاستی به پارلمانی و یا ترکیب ریاست ی – پارلمانی تغیی ر یافت. در ادامه همین روند، جمهوری ارمنستان نیز در پی برگزاری همهپرسی اصلاحات قانون اساس ی در 6 دسامبر 2015 م یلادی، نخستین کشور منطقه قفقاز جنوبی شد که ساختار سیاسی آن از ریاستی به پارلمانی تغییر یافته است . هرچند تغییر ساختار سیاسی در قرقیزستان پس از التهاب های سیاسی انقلاب لالهای ( 2005 ) و ناآرامی های سیاسی ( 2010 ) و با هدف جلوگیری از تمرکز قدرت در ریاست جمهوری و جلوگیری از اقتدارگرایی و بی ثباتی سیا سی صورت گرفت، اما تغییر ساختار سیاسی در جمهوری ارمنستان که از باثبات ترین نظام های سیاسی منطقه با برخورداری از سطح نسبی از دموکراسی و بدون تجربه ریاست جمهوری های مادام العمر به شمار می رفت، موضوعی بسیار شایان توجه و تامل بود . در واقع، این پرسش مطرح می شود که چه دلایل، زمینه ها و ضرورت هایی موجب تغییر ساختار سیاسی در جمهوری ارمنستان در مقطع کنونی شده است؟ همچنین، این تحول، چه پیامدها و نتایجی را بر فضای سیاسی داخلی و خارجی این کشور به همراه خواهد داشت؟ مقاله پیش رو با مطالعه و بررسی پیشنه تاریخ ی و سیر تحول این رویداد و نیز دلایل، اهداف و پیامدهای ساختار س یاسی آن از ر یاستی به پارلمان ی، خواهد کوشید درک بهتری از این تحول مهم در ساختار سیاسی جمهوری ارمنستان به عنوان تنها همسایه مسیحی کشورمان حاصل شود.
قفقاز,جمهوری ارمنستان,قانون اسا سی,همهپرسی (رفراندوم )
ساختار سیاسی و سرژ سارگسیان
http://ca.ipisjournals.ir/article_19764.html
http://ca.ipisjournals.ir/article_19764_504c6f22abbf1a126c05887b56ca808d.pdf